بونوس هدیه
جو فریزر یکی از بزرگ ترین بوکسورهای تاریخ سنگین وزن است که نامش برای همیشه با نبردهای تاریخی اش مقابل محمد علی کلی گره خورده است. او در دهه 1970 با سبک پرقدرت و ضربات سنگین خود توانست در رینگ بوکس بدرخشد و به قهرمانی جهان برسد. فریزر بیش از هر چیز به خاطر پیروزی تاریخی اش بر محمد علی کلی در مبارزه ای که به “جدال قرن” شهرت یافت، شناخته می شود. زندگی ورزشی و شخصیت خاص او باعث شد جو فریزر به یکی از اسطوره های ماندگار دنیای بوکس تبدیل شود. برای شناخت این قهرمان بوکس همراه ما باشید.
جو فریزر در یک خانواده فقیر به دنیا آمده بود. او تا جوانی به بی قانونی و انجام کارهای خلاف مشغول بود. اما پس از مدتی بوکس را به صورت حرفه ای از هجده سالگی آموزش دید و به اندازه ای در این ورزش استعداد داشت که پس از مدت کوتاه یعنی سه سال توانست مدال طلای بوکس را در المپیک به گردن بی اندازد و قهرمان بوکس شود.
در واقع اسم واقعی این بوکسور معروف و جنجالی جوزف ویلیام فریزیر است و در ایران به او جو فریزر می گویند و هم چنین به او لقب جو اسموکین را اختصاص داده اند. او با قد صد و هشتاد و دو سانتی متر در بووفرت ایالات متحده به دنیا آمد. او که ده خواهر و برادر دارد گفته بود که آن ها را بسیار دوست دارد. به احتمال زیاد در مورد مبارزات معروف او با محمد علی کلی مسلمان شنیده اید که اخبار بسیاری داشت.
جو فریزر، با نام کامل جوزف ویلیام فریزر، یکی از بزرگ ترین بوکسورهای تاریخ جهان است که در سال ۱۹۴۴ در بیوفورت، کارولینای جنوبی متولد شد. او با لقب اسموکین جو شناخته می شد و در دوران حرفه ای خود از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۱، ۳۲ پیروزی، ۴ شکست و یک تساوی به دست آورد. فریزر به خاطر سبک مبارزه ای بی رحمانه، قدرت بدنی فوق العاده و مشت چپ مخرب شهرت داشت. در سال ۱۹۶۴، فریزر مدال طلای المپیک توکیو را در دسته سنگین وزن کسب کرد. در سال ۱۹۷۰ با پیروزی بر جیمی الیس، قهرمانی سنگین وزن جو فریزر اتفاق افتاد.
در سال ۱۹۷۱، در مبارزه ای که به نبرد قرن معروف شد، توانست محمد علی کلی را با تصمیم داوران شکست دهد و اولین کسی باشد که علی را در رینگ مغلوب می کند. این پیروزی در تاریخ بوکس به عنوان یکی از مهم ترین دستاوردها ثبت شده است. فریزر در دوران حرفه ای خود با بزرگان دیگری مانند جرج فورمن نیز مبارزه کرد. در سال ۱۹۷۳، در یک نبرد یک طرفه، فورمن توانست فریزر را در کمتر از دو راند شکست دهد. در سال ۱۹۷۵، در سومین و آخرین مبارزه با علی، که به تراویلا در مانیل معروف است، فریزر با وجود آسیب های شدید، تا پایان راند پانزدهم مبارزه کرد، اما در نهایت علی پیروز شد.
جو فریزر، با لقب اسموکین جو، سبک مبارزه ای خاص و تکنیک های ویژه ای داشت. سبک او به عنوان یک فشارآور شناخته می شد که با حرکات سر به صورت بابینگ و ویوینگ به طور مداوم به حریف نزدیک می شد و با مشت های قدرتمند به ویژه چپ خود، فشار زیادی به حریف وارد می کرد. این سبک مبارزه ای به او این امکان را می داد که با وجود قد متوسط و دست های کوتاه تر، در فواصل نزدیک، حریفان قدرتمند خود را مغلوب کند. یکی از ویژگی های بارز فریزر، استفاده از گارد خرچنگی بود که در آن، دست ها به صورت افقی در جلو بدن قرار می گرفتند تا از ضربات حریف جلوگیری کنند. این تکنیک به او اجازه می داد که در عین دفاع، به راحتی به حمله بپردازد و در فواصل نزدیک، مشت های خود را وارد کند.
اگر علاقه مند به ثبت شرط بندی در ورزش بوکس هستید، از طریق این لینک برای ورود به بهترین سایت شرط بندی بوکس اقدام کنید.
مبارزه جو فریزر و محمدعلی کلی در سال ۱۹۷۱ در سالن مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک، به عنوان مبارزه قرن جو فریزر شناخته می شود. این رویداد نه تنها از نظر ورزشی بلکه از جنبه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نیز اهمیت فراوانی دارد. این اولین باری بود که دو بوکسور شکست ناپذیر در رینگ با یکدیگر رو به رو می شدند. محمدعلی با رکورد ۳۱ پیروزی و بدون شکست، به عنوان قهرمان سابق جهان شناخته می شد که به دلیل مخالفت با جنگ ویتنام از مقام خود معلق شده بود. جو فریزر نیز با رکورد ۲۶ پیروزی و بدون شکست، قهرمان فعلی جهان بود. این تقابل، نبردی نمادین میان دو نسل و دو سبک متفاوت در بوکس بود.
این مبارزه فراتر از یک رقابت ورزشی بود؛ بلکه نمادی از تضادهای اجتماعی و سیاسی آن زمان آمریکا بود. محمدعلی به عنوان یک مسلمان سیاه پوست، مخالف جنگ ویتنام و مدافع حقوق مدنی بود. او با مواضع ضد جنگ و ضد استعماری خود، محبوبیت زیادی در میان اقشار مختلف جامعه به دست آورده بود. در مقابل، جو فریزر به عنوان یک مرد کارگر و وفادار به ارزش های سنتی، نماینده بخش محافظه کار جامعه محسوب می شد. این تضادها باعث شد که هواداران هر یک از این دو، مبارزه را به عنوان نماینده مواضع سیاسی خود ببینند.
رقابت میان این دو بوکسور تنها محدود به رینگ نبود. محمدعلی با استفاده از تبلیغات روانی و توهین به فریزر، تلاش می کرد تا او را از کوره در ببرد. او فریزر را آقای تام و گوریل می نامید و به هوش او توهین می کرد. این رفتارها باعث شد که فریزر احساس کند باید از اعتبار خود دفاع کند و این مبارزه برای او به عنوان یک چالش شخصی تبدیل شد. مبارزه فریزر و علی با پوشش گسترده رسانه ای رو به رو شد. بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان این رویداد را از طریق تلویزیون تماشا کردند. در پایان، جو فریزر با تصمیم unanimous داوران در ۱۵ راند، محمدعلی را شکست داد. این پیروزی برای فریزر نقطه اوج حرفه ای او بود، هر چند که در ادامه، او عنوان قهرمانی خود را به جورج فورمن واگذار کرد.
همانند هر فرد مشهور دیگری او نیز با چالش های زیادی رو به رو بوده است که از کودکی تا بزرگسالی مشکلات زیادی را متحمل شده بود. در واقع بیوگرافی جو فریزر سراسر پر از مشکلات زندگی بوده است. جو در سال ۱۹۴۴ در شهر بوفورت ایالت کارولینای جنوبی به دنیا آمد. او دوازدهمین فرزند از خانواده ای کشاورز بود که زمین های خود را با دو خر کار می کردند. جو از کودکی با سختی های زندگی آشنا بود و این تجربیات، روحیه مقاوم او را شکل داد. در سن ۱۵ سالگی، جو به دلیل شرایط سخت زندگی در جنوب آمریکا، به نیویورک مهاجرت کرد تا با برادرش زندگی کند و فرصت های شغلی بهتری بیابد. او ابتدا در کارخانه کوکاکولا مشغول به کار شد و سپس در جزیره پاریس، جایی که برای سربازان نیروی دریایی خانه می ساختند، به کارگری پرداخت.
در دوران نوجوانی، دست چپ او به شدت آسیب دید. به دلیل فقر خانواده، امکان درمان پزشکی وجود نداشت و دست او به طور ناقص بهبود یافت. این آسیب، در ادامه حرفه بوکس او تأثیرگذار بود، اما جو با اراده ای قوی از آن عبور کرد. جو فریزر در سال ۱۹۶۱، در سن ۱۷ سالگی، به طور جدی وارد دنیای بوکس شد. او ابتدا به عنوان یک مبارز خیابانی شناخته می شد و در باشگاه های بوکس، آموزش های اولیه را دید. با راهنمایی مربیانی توانست مهارت های فنی خود را تقویت کند و به یکی از بوکسورهای برجسته تبدیل شود.
در دوران حرفه ای، جو فریزر با حریفانی چون جیمی الیس، جورج چوالو و بابی فاستر مبارزه کرد. او با سبک مبارزه ای خاص خود، توانست در برابر این حریفان قدرتمند پیروز شود و عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. همان طور هم که اشاره شد مبارزه جو فریزر با محمد علی کلی در سال ۱۹۷۱، به عنوان مبارزه قرن شناخته شد. این رقابت نه تنها یک مبارزه ورزشی بود، بلکه نشانی تضادهای اجتماعی و سیاسی آن زمان آمریکا بود. جو با پیروزی در این مبارزه، به عنوان قهرمان سنگین وزن جهان شناخته شد.
در سال 1973، جو فریزر در مبارزه ای با جورج فورمن، قهرمان سنگین وزن جدید جهان شد. این شکست، نقطه عطفی در حرفه او بود و نشان داد که حتی قهرمانان بزرگ نیز با چالش هایی رو به رو می شوند. پس از بازنشستگی از بوکس، جو فریزر با مشکلات مالی مواجه شد. او تلاش کرد تا با راه اندازی باشگاه های بوکس و آموزش نسل جدیدی از بوکسورها، به زندگی خود ادامه دهد. همان طور که گفته شد زندگی نامه جو فریزر سراسر سختی بوده است. با این حال، مشکلات مالی و از دست دادن ثروت های گذشته، بر زندگی او تأثیر گذاشت.
جو فریزر، در دوران آماتور خود نیز دستاوردهای چشمگیری داشت. یکی از برجسته ترین این دستاوردها، کسب مدال طلای بوکس در المپیک تابستانی ۱۹۶۴ توکیو بود. در سال ۱۹۶۴، جو فریزر در رقابت های انتخابی تیم ملی آمریکا برای حضور در المپیک توکیو شکست خورد و در رده دوم قرار گرفت. با این حال، به دلیل آسیب دیدگی بَستر متیس، نفر اول، فریزر به عنوان جایگزین به تیم ملی دعوت شد. او با انگیزه ای مضاعف وارد رقابت های المپیک شد و در مسیر رسیدن به مدال طلا، عملکردی بی نظیر از خود به نمایش گذاشت. فریزر در دور نخست با ناک اوت حریف اوگاندایی خود، جورج اویلو، پیروز شد. در دور بعدی نیز، آتول مک کویین از استرالیا را شکست داد.
در نیمه نهایی، با وجود آسیب دیدگی شدید در انگشت شست دست چپ خود، توانست حریف روسی خود را ناک اوت کند و به فینال راه یابد. در فینال، فریزر با وجود درد شدید ناشی از شکستگی انگشتش، با استفاده بیشتر از دست راست خود، حریف آلمانی اش، هانس هابر، را شکست داد و مدال طلای المپیک جو فریزر در اسن مسابقه به شهرت او افزود. کسب مدال طلا در المپیک ۱۹۶۴، سکوی پرتابی برای جو فریزر در دنیای حرفه ای بوکس شد. او با اعتماد به نفس بالا وارد عرصه حرفه ای شد و در سال ۱۹۷۰ به قهرمانی سنگین وزن جهان رسید. این موفقیت های بعدی، پایه گذار یکی از بزرگ ترین دوران های تاریخ بوکس شد.
در دوران حرفه ای جو فریزر، او با برخی از برجسته ترین بوکسورهای تاریخ مبارزه کرد که هر یک به نوبه خود تأثیر زیادی بر مسیر ورزشی او گذاشتند. معروف ترین رقیب او محمدعلی کلی بود. محمدعلی کلی، با نام اصلی کاسیوس کلی، یکی از بزرگ ترین و تأثیرگذارترین شخصیت های تاریخ بوکس بود. رقابت های او با جو فریزر، به ویژه سه مبارزه معروف آن ها، نه تنها در دنیای بوکس بلکه در تاریخ ورزش شناخته می شوند. مبارزه اول که به مبارزه قرن معروف شد، جو فریزر با تصمیم داوران به پیروزی رسید و اولین شکست حرفه ای علی را رقم زد. مبارزه دوم علی با تصمیم داوران پیروز شد و انتقام شکست قبلی را گرفت.
همچنین مبارزه سوم تراژدی در مانیلا شهرت دارد، یکی از خشن ترین و حماسی ترین مبارزات تاریخ بوکس بود. در نهایت، مربی فریزر به دلیل آسیب های شدید، مبارزه را متوقف کرد و علی پیروز شد. جورج فورمن، با لقب بیگ جورج، یکی از قدرتمندترین بوکسورهای تاریخ بود. او به خاطر قدرت ضربات خود و سبک مبارزه ای مستقیم و خشن شناخته می شد. مبارزه او با جو فریزر در سال 1973، که به عنوان یکی از سریع ترین ناک اوت های تاریخ بوکس ثبت شده است، نشان دهنده توانایی های فوق العاده فورمن بود. در این مبارزه، فورمن با شش ناک اوت در کمتر از دو راند، فریزر را شکست داد و عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را به دست آورد. این پیروزی، فورمن را به یکی از بزرگ ترین تهدیدها برای فریزر تبدیل کرد.
کن نورتون، با سبک مبارزه ای غیر متعارف و دفاعی، یکی از چالشی ترین حریفان جو فریزر بود. او به خاطر توانایی در کنترل فضا و استفاده از ضربات دقیق، توانست در دو مبارزه با فریزر، او را به چالش بکشد. در یکی از این مبارزات، نورتون با استفاده از تکنیک های خاص خود، فریزر را مجبور به تغییر استراتژی کرد و مبارزه را به سمت خود هدایت نمود. این رقابت ها نشان دهنده تنوع سبک های مبارزه ای و تأثیر آن ها بر نتیجه نهایی بود.
جیمی الیس، که در سال 1968 قهرمان سنگین وزن جهان شد، یکی از رقبای مهم جو فریزر بود. او با سرعت بالا و تکنیک های دقیق در ضربات، توانست در مبارزه با فریزر، او را به چالش بکشد. در این دیدار، فریزر با استفاده از قدرت بدنی و استقامت خود، توانست بر الیس غلبه کند و عنوان قهرمانی را از او بگیرد. جری کواری، با لقب آیریش، یکی از بوکسورهای برجسته دهه 1970 بود. او با سبک مبارزه ای تهاجمی و ضربات قوی، توانست در مبارزه با فریزر، او را به چالش بکشد. در این رقابت، فریزر با استفاده از تکنیک های دفاعی و ضربات دقیق، توانست بر کواری غلبه کند و پیروزی را از آن خود نماید.
جو فریزر با سبک مبارزه ای فشرده، فشار مستمر بر حریف و استفاده از ضربات چپ قدرتمند خود شناخته می شد. این سبک به بوکسورهای بعدی نشان داد که چگونه می توان با استفاده از قدرت بدنی و استقامت، بر حریفان غالب شد. بوکسورهایی مانند مایک تایسون و تائسون فیوری، از این سبک الهام گرفته و آن را در مبارزات خود به کار بردند. فریزر با تمرینات سخت و فشرده، نشان داد که موفقیت در بوکس تنها به استعداد بستگی ندارد، بلکه به تلاش و پشتکار نیز نیاز دارد. او با تمرینات طاقت فرسا و آمادگی جسمانی بالا، به بوکسورهای نسل های بعدی آموخت که برای رسیدن به قهرمانی، باید از هیچ تلاشی دریغ نکرد.
جو فریزر نه تنها در داخل رینگ بلکه در خارج از آن نیز تأثیرگذار بود. او با رفتار محترمانه و شخصیت متواضع خود، الگویی برای بوکسورهای نسل های بعدی شد. او با مشارکت در فعالیت های خیریه و کمک به جوانان نیازمند، نشان داد که یک قهرمان واقعی نه تنها در رینگ بلکه در جامعه نیز باید نقش مثبت ایفا کند. رقابت های جو فریزر با محمدعلی کلی، به ویژه مبارزه قرن در سال ۱۹۷۱، نه تنها تاریخ ساز شدند بلکه به بوکسورهای نسل های بعدی نشان دادند که رقابت های بزرگ می توانند تأثیرات عمیقی بر محبوبیت و رشد ورزش داشته باشند. این رقابت ها به عنوان الگویی برای مبارزات بزرگ در تاریخ بوکس باقی مانده اند.
در سال ۱۹۶۸، محمدعلی کلی به دلایلی از عنوان قهرمانی خود محروم شد. در پی این اتفاق، فدراسیون های بوکس به دنبال یافتن قهرمان جدیدی برای سنگین وزن بودند. جو فریزر با پیروزی های متوالی خود، از جمله شکست بستر متیس و جری کواری، خود را به عنوان یکی از مدعیان اصلی معرفی کرد. از سوی دیگر، جیمی الیس نیز با پیروزی در تورنمنت های انتخابی، عنوان قهرمانی WBA را به دست آورده بود. با این حال، بسیاری از کارشناسان و هواداران، محمدعلی را همچنان قهرمان واقعی می دانستند.
در این دیدار، فریزر با سبک مبارزه ای فشرده و ضربات چپ قدرتمند خود، فشار زیادی به الیس وارد کرد. در راند چهارم، فریزر با دو ضربه چپ، الیس را به زمین انداخت. مربی الیس، آنجلو داندی، با توجه به آسیب های وارد شده به حریف، از او خواست تا در راند پنجم وارد رینگ نشود. این اقدام باعث توقف مبارزه شد و فریزر به عنوان قهرمان جدید WBA معرفی گردید. او پس از این موفقیت، در مبارزات بعدی خود با حریفانی چون محمدعلی کلی و جورج فورمن به رقابت پرداخت و همچنان جایگاه خود را در دنیای بوکس حفظ کرد. در نهایت، فریزر با پیروزی های خود، به عنوان یکی از بزرگ ترین بوکسورهای تاریخ شناخته شد.
در سال 2011، جو فریزر، قهرمان افسانه ای بوکس، به دلیل ابتلا به سرطان کبد درگذشت و سن مرگ جو فریزر 67 سالگی بوده است. خبر درگذشت او موجی از اندوه و واکنش های احساسی را در سراسر جهان، به ویژه در جامعه ورزشی، برانگیخت. محمدعلی کلی، رقیب دیرینه فریزر، پس از شنیدن خبر درگذشت او، با ابراز تأسف گفت: جهان قهرمان بزرگی را از دست داده است. همیشه جو را با احترام و تحسین به یاد خواهم آورد. جورج فورمن، دیگر قهرمان سنگین وزن که دو بار با فریزر مبارزه کرده بود، در مصاحبه ای با بی بی سی اظهار داشت؛ او مردی شگفت انگیز و دوست خوبی بود و جهان بدون او همانند گذشته نخواهد بود. واکنش به درگذشت جو فریزر، در میان افراد ورزشی زیاد بود.
جالب است بدانید در مراسم خاکسپاری او، با حضور شخصیت های برجسته ای چون محمدعلی کلی، دون کینگ، لری هولمز، مجیک جانسون و دنیس رادمن برگزار شد. گفته می شود فلوید می ودر هزینه های مراسم را تقبل کرده بود. همچنین در سال 2015، مجسمه ای از جو فریزر توسط مجسمه ساز فیلادلفیایی، استیون لین، در فیلادلفیا نصب شد. این اقدام پس از سال ها تلاش برای بزرگداشت او در زادگاهش صورت گرفت. پیش از آن، مردم فیلادلفیا، بارها انتقاد کرده بودند که در حالی که مجسمه ای از شخصیت خیالی راکی بالبوآ در کنار موزه هنر فیلادلفیا نصب شده است، هیچ یادبودی برای یک قهرمان واقعی مانند فریزر وجود ندارد. همچنین باشگاه جو فریزر فیلادلفیا، پس از مرگ او ساخته شد.
وی در دوران حرفه ای خود ۲۷ پیروزی با ناک اوت به دست آورد که یکی از رکوردهای جو فریزر به شمار می رود. سبک مبارزه او، که بر فشار مستمر، جاخالی دادن و استفاده از ضربات چپ قدرتمند استوار بود، باعث شد تا بسیاری از حریفان در برابر او تسلیم شوند. در اوایل دهه ۱۹۶۰، فریزر با پیروزی های متوالی در فیلادلفیا، به ویژه در مسابقات گلدن گلاوز، توانست خود را به عنوان یک استعداد برجسته معرفی کند. او در سال ۱۹۶۵ با پیروزی در برابر وودی گاس در راند اول، اولین پیروزی حرفه ای خود را به دست آورد.
در ادامه، با شکست حریفانی مانند میک بروس و ری استیپلز، به سرعت در رده های بالای بوکس سنگین وزن قرار گرفت. یکی از بهترین ناک اوت های جو فریزر در سال ۱۹۶۸، با پیروزی در برابر باستِر متیس در راند یازدهم، عنوان قهرمانی سنگین وزن نیویورک را به دست آورد. او سپس با شکست حریفانی مانند باب فاستر در نوامبر ۱۹۷۰ در راند دوم، عنوان قهرمانی جهان را کسب کرد. در مارس ۱۹۷۱، در مبارزه ای با محمد علی کلی، فریزر با پیروزی در راند پانزدهم، اولین بوکسوری بود که علی را شکست داد و عنوان قهرمانی را حفظ کرد.
جو فریزر و‌محمد علی کلی نبردی معروف در سال هزار و نهصد و هفتاد و یک با یک دیگر داشتند که به نبرد قرن معروف است. به جرئت می توان گفت اندک کسی است که به بوکس علاقه مند باشد و این مبارزه را از دست داده باشد. در این نبرد جو فریزر که به نظر می رسید با یک حریف قدر رو به رو شده و کمی در برابر آن دچار مشکل و اضطراب شده بود در پانزده راند بالاخره توانست پیروز میدان باشد و قهرمان رینگ در این نبرد شد.
جو فریزر در این نبرد اولین و بد ترین شکست کلی را برای او رقم زد و برد سختی را برای خود به دست آورد این مسابقه بهترین مسابقه ی تاریخ شد و هر دو بوکسور را راهی بیمارستان کرد. در سال هزار و نهصد هفتاد شش نیز یک نبرد دیگر بین این دو بوکسور توان مند برقرار شده بود که در این دیدار نیز هر دوی این قهرمانان به دست یک دیگر به طوری ضربه می خوردند که در حال مرگ بودند و در نهایت محمد علی کلی توانست پیروز نبرد باشد.
با این حال جو فریزر و محمد علی کلی با وجود این رقابت ها یا بهتر است بگوییم دشمنی ها باز هم برای هم احترام قائل بودند و خارج از رینگ مانند دو دوست و دو همراه از هم تعریف و تمجید می کردند.
بازی های مهم جو فریزر که اکثر آن ها با محمد علی کلی بوده را همه دوست داران بوکس تماشا کرده اند. این مسابقات در سه مرحله بین این دو رقم خورده است و برای هر دو بوکسور بسیار مهم تلقی می شد. در مبارزه با محمد علی کلی، جو فریزر که خود را همیشه برای این مسابقه ها آماده می کرد بسیار خوش درخشید و جدا از نتیجه بازی بسیار توان مند بود.
در مبارزه با محمد علی کلی نیز یک بار برنده و یک بار شکست خورد. ولی در هر دو مبارزه بسیار پر تلاش و قدرت مند عمل کرد تا جایی که گفتیم هر دوی این دو بوکسور معروف تا حد مرگ آسیب دیده بودند و دیگر توان ادامه مبارزه را نداشتند. حتی این مبارزه به قدری خشن بود که هر دوی آن ها را راهی بیمارستان کرده بود و تا چند روز این دو بوکسور توان ایستادن و راه رفتن نداشتند.
در نهایت این قهرمان سنگین وزن بوکس در شانزده آبان ماه سال نود شمسی در خانه خود که در شهر فیلادلفیا واقع شده بود در ایالت پنسیلوانیا به دلیل سرطان کبد در شصت و هفت سالگی فوت کرد. حریفان دیرینه او نیز از جمله محمد علی کلی مسلمان و جورج فورمن یا همان جورج بزرگ در خاکسپاری و مراسم دفن او حضور داشتند.
لقب جو فریزر اسموکین به دلیل سبک تمرین جو فریزر و ضربات چپ قدرتمند به او تعلق گرفت.
فریزر در المپیک تابستانی 1964 توکیو به نمایندگی از ایالات متحده شرکت کرد و موفق شد مدال طلای بوکس سنگین وزن را کسب کند.
خیر، چرا که این بوکسور معروف همان طور که بیان شد سال های زیادی است که در گذشته است.
نسیم پاریزه از اعضا گروه زد بازی بود که به دلایلی از آن جدا شد…
مهدی مبارکه با نام مستعار مهدی شیخ یکی از شاخ های اینستاگرام است. وی با…
برای آشنایی با بیوگرافی محسن فروزان دروازه بان استقلال و تراکتور که سایت شرط بندی…
بیوگرافی سوگند سهیلی، خواننده رپ و آر‌اَند‌بی ایرانی | آشنایی با زندگی شخصی، مسیر موسیقی…
بهزاد لیتو خواننده هیپ هاپ و رپ نسل جوان بشمار می آید که سابقه زیادی…
علیرضا جزایری که همه او را به اسم هنری علیرضا جی جی می شناسند، در…
