بونوس هدیه
محمد علی کلی، بوکسور مسلمان و اسطوره رینگ، یکی از بزرگ ترین ورزشکاران قرن بیستم بود که هم در ورزش و هم در مسائل اجتماعی تأثیرگذار شد. او با سبک خاص مبارزه و قهرمانی های متعدد، نام خود را در تاریخ جاودانه کرد. در این مطلب زندگی نامه و مسابقات محمد علی کلی و علت مرگ او را بررسی می کنیم. پس اگر از علاقه مندان و طرفداران ورزش بوکس هستید، می توانید برای شناخت این قهرمان بوکس همراه ما باشید.
محمد علی کلی یکی از مشهورترین بوکسورهای تاریخ و قهرمان پرآوازه سنگین وزن بود که با سبک مبارزه منحصر به فرد، شخصیت کاریزماتیک و فعالیت های اجتماعی اش، فراتر از یک ورزشکار شناخته می شود. او در سال 1942 با نام کاسیوس مارسلوس کلی در ایالات متحده متولد شد و پس از گرایش به دین اسلام، نام خود را به محمد علی تغییر داد. محمد علی کلی با قهرمانی های متعدد در مسابقات جهانی، تبدیل به نماد قدرت، ایمان و مبارزه با تبعیض شد. زندگی او سرشار از افتخارات ورزشی، مواضع سیاسی و اجتماعی و الهام بخش میلیون ها نفر در سراسر جهان است.
اما چیزی که محمد علی را متمایز می‌کرد، فقط قدرت بدنی و تکنیک مبارزه اش نبود. او پس از گرویدن به دین اسلام، نام خود را به محمد علی تغییر داد و به عنوان یک بوکسور مسلمان، هویت تازه ای برای خود ساخت. ایمان او به اسلام نه تنها در زندگی شخصی‌اش بلکه در مواضع اجتماعی و سیاسی اش نیز تأثیرگذار بود. محمد علی کلی همواره علیه تبعیض نژادی، بی عدالتی و جنگ ایستاد و به صدای رسای آزادی و برابری تبدیل شد.
او علاوه بر قهرمانی های متعدد در رینگ، به خاطر شخصیت کاریزماتیک، سخنان الهام بخش و فعالیت های انسان دوستانه اش در سراسر جهان محبوبیت یافت. محمد علی کلی نه تنها به عنوان یک قهرمان ورزشی، بلکه به عنوان نماد ایمان، شجاعت و مبارزه برای حقیقت در قلب میلیون ها نفر جاودانه شد.
محمد علی کلی 32 سال با بیماری پارکینسون خود جنگید و همیشه سر حال و خندان بود اما در سن 74 سالگی بالاخره این بیماری کار دستش داد و بر اثر مشکل تنفسی راهی بیمارستان شد و فوت کرد. درگذشت کلی خیلی ها را عزادار کرد و خیلی از طرفداران او ناراحت شدند حتی گزارش هایی از خود کشی نیز به گوش رسید که به خاطر کلی خود کشی کرده بودند. علی کلی در میشیگان زندگی می کرد اما او را در زادگاهش ایالت کنتاکی به خاک سپردند و افراد معروف و مشهور زیادی برای خاکسپاری وی آمدند.
محمد علی کلی، قهرمان افسانه ای بوکس، در دوران جنگ ویتنام با تصمیمی شجاعانه و برخلاف جریان اصلی جامعه آمریکا، مخالفت خود را با جنگ اعلام کرد. در سال 1966، هنگامی که ارتش آمریکا به او اطلاع داد که باید به خدمت سربازی فراخوانده شود، محمد علی با اعلام مخالفت خود گفت: من هیچ خصومتی با ویت کنگ ها ندارم او افزود: هیچ ویت کنگی هرگز مرا سیاه پوست خطاب نکرده است. او بر اساس باورهای مذهبی او، که جنگ را تنها در صورتی مجاز می دانست که توسط خداوند یا پیامبر اسلام دستور داده شود، از رفتن به جنگ سرباز زد.
در سال 1967، در مراسم فراخوان به خدمت در هوستون، هنگامی که نام او خوانده شد، علی سه بار از قدم برداشتن به جلو خودداری کرد و این اقدام منجر به دستگیری او شد. در پی این واقعه، عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان از او سلب شد و بسیاری از کمسیون های بوکس در ایالات مختلف آمریکا مجوز فعالیت ورزشی‌اش را لغو کردند. همچنین دادگاه فدرال هیوستون محمد علی را به دلیل امتناع از خدمت در ارتش به پنج سال زندان و جریمه 10 هزار دلاری محکوم کرد. این حکم با واکنش های گسترده ای مواجه شد و بسیاری از شخصیت های سیاسی و اجتماعی از او حمایت کردند.
در نهایت، در سال 1971، دیوان عالی آمریکا با صدور حکمی، این محکومیت را لغو کرد و اعلام کرد که دلیل رد درخواست معافیت مذهبی علی به درستی مشخص نشده است. این تصمیم به بازگشت او به عرصه بوکس و ادامه فعالیت های اجتماعی او منجر شد. او با این اقدام، نشان داد که برای ایستادگی در برابر اصول انسانی و مذهبی خود، حتی حاضر است از محبوبیت و حرفه خود نیز بگذرد. این تصمیم، تأثیر عمیقی بر جنبش های ضد جنگ و حقوق مدنی در آمریکا و جهان گذاشت و محمد علی را به یک قهرمان جهانی تبدیل کرد.
محمد علی کلی در سن حدودا 60 سالگی بود که به ایران سفر کرد و به مشهد مقدس و حرم امام رضا رفت و دلیل این کار خود را هم بیان کرد. محمد علی اذعان داشت که بیماری ای دارد به نام پارکینسون، این بیماری مغزی و نادر بود که محمد علی چند سالی بود که گرفتارش شده بود. او گفت که از امام رضا خواسته است که او را شفا دهد.
محمد علی کلی، پس از پایان دوران حرفه ای خود در سال 1981 با چالشی جدی تر از هر مبارزه ای که در رینگ تجربه کرده بود مواجه شد. بیماری پارکینسون که نوعی اختلال عصبی مزمن است و باعث کاهش توان حرکتی و اختلالات گفتاری می شود، در سال 1984 در سن 42 سالگی در او تشخیص داده شد. در حقیقت، برخی علائم اولیه این بیماری مانند لرزش دست ها و مشکلات در تکلم در سال های پایانی دوران حرفه ای او دیده می شد، اما تشخیص رسمی آن پس از بازنشستگی صورت گرفت.
با وجود این محدودیت های جسمی، محمد علی هرگز از فعالیت های اجتماعی و بشر دوستانه خود دست نکشید. او به طور مداوم در برنامه های انسان دوستانه شرکت می کرد و تلاش می کرد آگاهی عمومی درباره بیماری پارکینسون و حقوق بشر را افزایش دهد. همچنین در سال 2012، علی با وجود مشکلات حرکتی ناشی از پارکینسون، در مراسم افتتاحیه المپیک لندن مشعل المپیک را روشن کرد؛ لحظه ای که نشان دهنده اراده و شجاعت او بود و در ذهن جهانیان به یاد ماندنی شد. محمد علی با بنیادها و نهادهای مرتبط با بیماری پارکینسون همکاری می کرد و با سخنرانی ها و حضور عمومی خود به آموزش و اطلاع رسانی درباره این بیماری کمک می نمود.
او نشان داد که حتی مواجهه با محدودیت های جسمی نمی تواند اراده و تعهد انسان را به اهداف والای انسانی و اجتماعی از بین ببرد. محمد علی کلی در سال 2016 در سن 74 سالگی درگذشت، اما میراث او همچنان زنده و الهام بخش است. او نه تنها به عنوان قهرمان بوکس بلکه به عنوان فردی سرشار از شجاعت، استقامت و ایستادگی در برابر نابرابری و ظلم در تاریخ ورزش و فعالیت های بشر دوستانه به یادها خواهد ماند.
محمد علی کلی، در استفاده از رقص پا در رینگ، تحولی در دنیای بوکس ایجاد کرد. او با حرکات سریع و موزون پا، که به رقص علی یا Ali Shuffle معروف است، توانست حریفان خود را گیج کرده و برتری روانی و فنی بر آن ها پیدا کند. رقص علی حرکت خاصی است که در آن، علی پاهای خود را به سرعت جلو و عقب می برد و سپس با یک حرکت ناگهانی، مشت های خود را به سمت حریف می فرستاد. این حرکت نه تنها به عنوان یک تکنیک فنی در بوکس شناخته می شود، بلکه نمادی از اعتماد به نفس و بازی با روان حریفان بود. در یکی از مبارزاتش با کلیولند ویلیامز در سال ۱۹۶۶، او این حرکت را به نمایش گذاشت که باعث شگفتی تماشاگران شد.
رقص علی تنها محدود به رینگ بوکس نشد. در سال ۱۹۶۶، پس از پیروزی علی بر کارل میلدنبرگر، یک رقص جدید در اروپا به نام رقص محمد علی معرفی شد که حرکات پا و استایل مشت زنی او را تقلید می کرد. این رقص در برنامه های تلویزیونی جوانان در اروپا محبوب شد و نشان دهنده تأثیر فرهنگی علی در خارج از دنیای ورزش بود. حرکات پا و سبک مبارزه ای علی بر بسیاری از ورزشکاران و هنرمندان تأثیر گذاشت. برای مثال، بروس لی، استاد هنرهای رزمی، حرکات علی را مطالعه کرده و آن ها را در سبک جیت کان دو خود گنجاند.
پس از سال ها تجربه در ورزش حرفه ای و رو به رو شدن با چالش های متعدد اجتماعی و شخصی، او علاقه خود به هنرهای تجسمی را کشف کرد و به نقاشی روی آورد. آثار هنری او عمدتاً شامل چاپ های سنگی و سیلک اسکرین بود و با استفاده از رنگ های زنده و طرح های پویا، پیام ها و باورهای شخصی و اجتماعی خود را به تصویر می کشید. این آثار منعکس کننده تجربه های فردی، باورهای مذهبی و تعهد او به حقوق بشر و عدالت اجتماعی بودند و نشان می دادند که محمد علی کلی فراتر از یک ورزشکار، یک انسان تأثیرگذار و چند بعدی است.
در میان آثار برجسته او، می توان به نقاشی هایی مانند Let My People Go و Sting Like a Bee اشاره کرد. اثر Let My People Go بر آزادی و حقوق بشر تمرکز دارد و پیام صریحی درباره مقاومت و ارزش های انسانی ارائه می دهد، در حالی که Sting Like a Bee با الهام از سبک مبارزه ای او، به سرعت، چابکی و تکنیک های خاص محمد علی در بوکس اشاره دارد. این آثار نه تنها از نظر هنری دارای ارزش بالا هستند، بلکه به دلیل ارتباط مستقیم با مبارزات اجتماعی و سیاسی او، اهمیت تاریخی و فرهنگی ویژه ای دارند.
محمد علی آثار خود را در حراجی های معتبر جهانی نیز به نمایش گذاشت. در حراجی Bonhams نیویورک، مجموعه ای از آثار او به مزایده گذاشته شد و نشان داد که این آثار نه تنها از لحاظ هنری ارزشمند هستند بلکه به عنوان اسنادی تاریخی و فرهنگی نیز اهمیت دارند. همچنین همکاری او با هنرمندان معاصر مانند LeRoy Neiman، که اثری با عنوان Muhammad Ali Athlete of the Century خلق کرد، تأثیر هنری و فرهنگی محمد علی را گسترش داد و تصویری پویا و رنگارنگ از او ارائه داد که الهام بخش نسل های بعدی شد.
آثار هنری محمد علی کلی در پلتفرم های معتبر آنلاین مانند Artsy و Fine Art America نیز در دسترس هستند و امکان مشاهده و خرید آن ها برای علاقه مندان فراهم شده است. این آثار نشان می دهند که علی توانسته بود از تجربه های شخصی، باورهای مذهبی و حرفه ای و همچنین مبارزات اجتماعی خود الهام بگیرد و آن ها را به شکل هنری و قابل لمس درآورد. نقاشی های او نه تنها جنبه زیبایی شناسی دارند بلکه بازتاب دهنده شخصیت، دیدگاه ها و ارزش های او هستند و باعث شده اند که محمد علی کلی به عنوان یک چهره تأثیرگذار در هنر و ورزش شناخته شود.
محمد علی کلی و مایک تایسون دو تن از بزرگ ترین قهرمانان تاریخ بوکس هستند که هر یک در دوره خود تأثیرات عمیقی بر این ورزش گذاشتند. محمد علی کلی با لقب رقصنده در رینگ شناخته می شود. او با سرعت بالا، چابکی و مهارت در تغییر جهت، توانست حریفان قدرتمند خود را فریب دهد و ضربات دقیقی وارد کند. استراتژی او مبتنی بر فرار از ضربات حریف و استفاده از فرصت ها برای حمله بود. در مقابل، مایک تایسون با لقب تایسون وحشی به دلیل قدرت ضربات و سبک تهاجمی خود معروف است.
او با سرعت و قدرت بالا به سمت حریف حمله می کرد و سعی داشت با ضربات قوی و سریع، حریف را در همان ابتدا شکست دهد.در مجموع، محمد علی کلی ۶۱ مبارزه حرفه ای انجام داد که ۵۶ پیروزی، ۵ شکست و ۳۷ پیروزی با ناک اوت به ثبت رساند. در حالی که مایک تایسون ۵۸ مبارزه داشت که ۵۰ پیروزی، ۷ شکست و ۴۴ پیروزی با ناک اوت را شامل می شود. محمد علی کلی نه تنها به عنوان یک ورزشکار، بلکه به عنوان یک نماد اجتماعی و سیاسی شناخته می شود.
او با موضع گیری های سیاسی و اجتماعی خود، به ویژه در دوران جنگ ویتنام و حقوق مدنی سیاه پوستان، تأثیرات عمیقی بر جامعه آمریکا و جهان گذاشت. در مقابل، مایک تایسون بیشتر به دلیل قدرت و سبک مبارزه ای خود شناخته می شود و تأثیرات اجتماعی کمتری نسبت به علی داشته است. مایک تایسون در مصاحبه ای اذعان کرده است که محمد علی کلی تنها کسی است که او را شکست ناپذیر می داند. او علی را به عنوان یک حیوان و بسیار خاص توصیف کرده و گفته است که هیچ کس، حتی خود او، نمی تواند علی را شکست دهد.
هر دوی آن ها دو چهره افسانه ای قرن بیستم در زمینه ورزش و هنرهای رزمی بودند و ارتباط آن ها بیشتر در چارچوب احترام متقابل و علاقه به ورزش های رزمی شکل گرفت. آن ها به دلیل دیدگاه مشترک خود درباره ورزش و فلسفه مبارزه، احترام زیادی نسبت به یکدیگر داشتند. بروسلی به مهارت های بوکس محمد علی و سبک مبارزه او علاقه مند بود و حتی برخی تمرین ها و تکنیک های خود را از سبک علی الهام گرفت. اما گفتنی است که آن ها ارتباط دوستانه نزدیکی باهم نداشتند.
محمد علی کلی، تنها در رینگ بوکس درخششی مثال زدنی نداشت بلکه حضوری قابل توجه در دنیای کشتی کج حرفه ای نیز تجربه کرد. علاقه او به نمایش های ورزشی و توانایی برقراری ارتباط با تماشاگران باعث شد که در چندین رویداد مهم کشتی کج حرفه ای حضور پیدا کند و لحظاتی تاریخی خلق کند. یکی از مهم ترین حضورهای محمد علی در کشتی حرفه ای، مبارزه نمادین او با آنتونیو اینوکی، کشتی گیر ژاپنی، در توکیو بود. این مبارزه که به نام جنگ دنیاها معروف شد، تحت قوانین خاصی برگزار شد و با نتیجه تساوی به پایان رسید. این رویداد نه تنها توجه جهانیان را به خود جلب کرد، بلکه به نوعی پیش درآمدی برای مبارزات ترکیبی مدرن یا شرط بندی MMA در نظر گرفته شد و تأثیری ماندگار بر تاریخ ورزش داشت.
علاوه بر مبارزه مستقیم، محمد علی کلی در نخستین رویداد WrestleMania در سال ۱۹۸۵ به عنوان داور ویژه مسابقه اصلی بین هالک هوگان و مستر تی حضور یافت. او با ورود به رینگ و مداخله در لحظات حساس مسابقه، نظم را برقرار کرد و هیجان تماشاگران را دو چندان نمود. این حضور نشان دهنده توانایی علی در تلفیق ورزش حرفه ای با نمایش و سرگرمی و تأثیرگذاری او بر مخاطبان بود. محمد علی همچنین در سال ۱۹۹۵ در رویداد تاریخی Collision in Korea شرکت کرد؛ رویدادی که با حضور بیش از چند هزار نفر تماشاگر، بزرگ ترین رویداد کشتی حرفه ای از نظر تعداد بینندگان در تاریخ محسوب می شود.
او در کنار کشتی گیران مشهور ژاپنی و آمریکایی از جمله آنتونیو اینوکی و ریک فلیر در این نمایش شرکت کرد و نقش ویژه ای در جذب توجه جهانی به این رویداد داشت. افتخارات محمد علی در دنیای کشتی حرفه ای به همین جا محدود نشد. در سال ۲۰۲۴، او به تالار مشاهیر WWE راه یافت تا به یادبود دستاوردها و تأثیراتش در این حوزه، جایگاهی ویژه برای او ایجاد شود. این تقدیر نشان می دهد که حضور او در کشتی حرفه ای نه تنها به دلیل توانایی های ورزشی و قدرت جسمی، بلکه به دلیل شخصیت برجسته، شهرت جهانی و تأثیر فرهنگی او بوده است.
حضور محمد علی کلی در کشتی حرفه ای، بخش دیگری از زندگی چند بعدی او را نشان می دهد. او توانست مرزهای ورزش حرفه ای را فراتر برده و از طریق نمایش، ارتباط با تماشاگران و فعالیت در رشته های مختلف، به الگویی الهام بخش برای ورزشکاران نسل های بعد تبدیل شود. میراث او در این زمینه، ترکیبی از شجاعت، خلاقیت و شخصیت اجتماعی او را به نمایش می گذارد که فراتر از یک ورزشکار صرف است و تأثیر آن همچنان در تاریخ ورزش و فرهنگ ورزشی باقی مانده است.
می دانید که این شخص نه تنها به دلیل توانایی های بی نظیر ورزشی خود بلکه به دلیل شخصیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خود نیز مورد توجه جهانیان قرار گرفت. زندگی او الهام بخش مستندسازان و فیلمسازان زیادی بوده است و به همین دلیل مستندهای متعددی درباره او ساخته شده که هر یک با نگاه ویژه ای به جنبه های مختلف زندگی و حرفه او می پردازند. این مستندها شامل بررسی دوران کودکی، آغاز فعالیت حرفه ای در بوکس، مبارزات تاریخی، مواضع سیاسی و اجتماعی و همچنین دوران پیری و بیماری پارکینسون او می باشند. یکی از برجسته ترین این مستندها، مجموعه چهار قسمتی محمد علی است. این مستند با استفاده از تصاویر آرشیوی و مصاحبه های اختصاصی، تمامی جنبه های زندگی علی را از کودکی تا دوران پیری به تصویر می کشد.
این مجموعه در جشنواره فیلم تلوراید به نمایش درآمد و توانست توجه مخاطبان جهانی را به زندگی تأثیرگذار او جلب کند. مستند دیگری که اهمیت زیادی دارد، What’s My Name: Muhammad Ali است که در سال ۲۰۱۹ ساخته شد و از شبکه HBO پخش شد. این مستند دو قسمتی، زندگی محمد علی را از زبان خود او روایت می کند و تمرکز ویژه ای بر مبارزاتش، تحولات شخصیتی و تأثیرات اجتماعی او دارد. در این اثر، بیننده با دیدگاه های شخصی علی درباره عدالت اجتماعی، حقوق بشر و فعالیت های سیاسی او آشنا می شود و می تواند زندگی او را از زاویه ای نزدیک تر تجربه کند. مستند The Trials of Muhammad Ali که در سال ۲۰۱۳ ساخته شد، به دوران سخت ممنوعیت فعالیت ورزشی علی می پردازد.
زمانی که او به دلیل امتناع از شرکت در جنگ ویتنام با محدودیت های قانونی مواجه شد، این اثر بر مبارزات حقوقی و اجتماعی او تمرکز می کند و نشان می دهد که محمد علی فراتر از یک ورزشکار صرف، یک نماد مبارزه برای عدالت و اصول انسانی بود. یکی دیگر از مستندهای مشهور، When We Were Kings محصول سال ۱۹۹۶ است که به بررسی مبارزه تاریخی نبرد در جنگل میان محمد علی و جورج فورمن می پردازد. این مستند به تحلیل اهمیت این رویداد در تاریخ بوکس و پیامدهای اجتماعی آن می پردازد و توانست جایزه اسکار بهترین مستند را به دست آورد.
حتما می دانید که این شخص یکی از مبارزان سرسخت تبعیض نژادی بوده است. او در سال ۱۹۴۲ در خانواده ای آفریقایی به دنیا آمد. در آن زمان، آمریکا با مشکلات جدی نژادپرستی و تبعیض نژادی رو به رو بود. علی از همان دوران کودکی با این مشکلات مواجه شد. به عنوان مثال، پس از کسب مدال طلای المپیک در سال ۱۹۶۰، وقتی برای صرف غذا به رستورانی در شهر رفت، به دلیل رنگ پوستش از پذیرش او خودداری شد. این تجربه تلخ، تأثیر عمیقی بر او گذاشت و انگیزه ای برای مبارزه با نابرابری ها شد.
همان طور که اشاره شد یکی از برجسته ترین اقدامات سیاسی محمد علی، امتناع از شرکت در جنگ ویتنام بود. او در سال ۱۹۶۷ به دلیل مخالفت با جنگ و دلایل مذهبی، از پیوستن به ارتش آمریکا خودداری کرد. این تصمیم منجر به لغو مجوز بوکس او و محکومیت به پنج سال زندان شد. با این حال، او در دادگاه استدلال کرد که چرا باید در جنگی شرکت کند که در آن، مردم کشورش با تبعیض نژادی رو به رو هستند. در نهایت، در سال ۱۹۷۱، دیوان عالی آمریکا حکم محکومیت او را لغو کرد. این اقدام علی، او را به نمادی از شجاعت و پایبندی به اصول اخلاقی تبدیل کرد.
محمد علی از خدمت نظامی در جنگ ویتنام خودداری کرد و این تصمیم او یکی از برجسته ترین نمونه های شجاعت، پایبندی به اصول و مقاومت در برابر نابرابری های اجتماعی در تاریخ معاصر محسوب می شود. در سال ۱۹۶۷، وقتی که ارتش آمریکا او را برای خدمت در جنگ ویتنام فراخواند، علی با استدلال های مذهبی و اخلاقی از حضور در میدان جنگ امتناع کرد. او مسلمان بود و اعتقاد داشت که جنگ و خشونت با اصول دینی و ارزش های انسانی مغایرت دارد. برای محمد علی، جنگ ویتنام نماد نابرابری و ظلمی بود که بسیاری از مردم جهان، به ویژه رنگین پوستان، با آن رو به رو بودند و نمی توانست به آن مشروعیت دهد.
علی در بیانیه های خود تأکید کرد که نمی تواند در جنگی شرکت کند که در آن، افراد با رنگ پوست متفاوت، در داخل کشور خود با تبعیض و بی عدالتی مواجه هستند. او با صراحت اعلام کرد که برای دفاع از حق زندگی و آزادی مردم، ابتدا باید نابرابری های داخلی کشورش را حل کند و نمی تواند در جنگی شرکت کند که ارزش های انسانی را نادیده می گیرد. این موضع او، در آن زمان، بسیار بحث برانگیز بود و بسیاری از مقامات و رسانه ها علیه او موضع گرفتند.
تصمیم محمد علی پیامدهای جدی داشت. مجوز بوکس او باطل شد و او با خطر محکومیت به پنج سال زندان و جریمه نقدی سنگین مواجه شد. این محرومیت باعث شد که او چندین سال از ورزش حرفه ای خود دور بماند و فرصت رقابت برای قهرمانی جهان را از دست بدهد. با این حال، علی هرگز از مواضع خود کوتاه نیامد و استدلال کرد که اصول و وجدان او ارزشمندتر از هر جایزه یا مدال ورزشی است. این پایداری او در برابر فشارهای سیاسی و اجتماعی، او را به یک نماد جهانی تبدیل کرد.
کاسیوس کلی در سال ۱۹۴۲ در لوئیزویل، کنتاکی به دنیا آمد و در دوران کودکی و نوجوانی با تبعیض نژادی و محدودیت های اجتماعی مواجه شد. او در این شرایط رشد کرد و به مرور زمان به اهمیت هویت فرهنگی و مذهبی خود پی برد. در سال ۱۹۶۴، پس از کسب مقام قهرمانی جهان در بوکس حرفه ای، کاسیوس کلی به دین اسلام گروید و به عضویت سازمان ملت اسلام درآمد. یکی از مهم ترین تغییرات این دوره، انتخاب نام محمد علی بود. او این تغییر نام را نمادی از افتخار به هویت آفریقایی و آمریکایی و مخالفت با تاریخی که به بردگی و سرکوب مردم آفریقایی مرتبط بود، دانست.
کاسیوس کلی در بیانیه های خود بیان کرد که نام قدیمی او، یادآور بردگی و تبعیض نژادی است و او با پذیرش نام محمد علی، مسیر جدیدی برای زندگی شخصی، مذهبی و اجتماعی خود انتخاب کرده است. تغییر نام کاسیوس به محمد علی، نه تنها یک تغییر ظاهری نبود، بلکه پیامی قوی به جامعه آمریکا و جهان ارسال می کرد. او با این اقدام، هویتی مستقل، آگاهانه و مقاوم در برابر فشارهای اجتماعی ایجاد کرد و خود را به عنوان نماینده مبارزه با تبعیض نژادی معرفی نمود.
این تصمیم همچنین نشان دهنده شجاعت او در پایبندی به باورها و ارزش های مذهبی خود بود، زیرا در آن زمان، چنین انتخابی ممکن بود با انتقادهای شدید رسانه ها و جامعه رو به رو شود. محمد علی پس از تغییر نام، نه تنها در رینگ بوکس موفقیت های بی نظیری کسب کرد، بلکه به یک چهره اجتماعی و فرهنگی برجسته تبدیل شد. او با سخنرانی ها و اقدامات خود، به الهام بخشی نسل های جوان و حمایت از حقوق مدنی پرداخت.
شاید تا کنون بارها راجب این مبارزات حساس مطالب زیادی خوانده باشید. این رقابت ها به دلیل شدت مبارزه، سبک های متفاوت بوکس و شخصیت های برجسته دو ورزشکار، به سه مبارزه معروف شد که هر یک از آن ها در تاریخ بوکس به عنوان رویدادهای فراموش نشدنی ثبت شده اند. مبارزه نخست آن ها، که در سال ۱۹۷۱ برگزار شد، به نام نبرد قرن شناخته می شود. این مبارزه در مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک برگزار شد و هر دو بوکسور در اوج توانایی های خود حضور داشتند. محمد علی پس از محرومیت از بوکس به دلیل امتناع از خدمت در جنگ ویتنام، این اولین مبارزه رسمی او پس از بازگشت به رینگ بود.
جو فریزر نیز بدون شکست وارد میدان شده بود و قهرمانی جهان را در اختیار داشت. مبارزه بسیار هیجان انگیز و نزدیک بود و در نهایت جو فریزر با پیروزی فنی به عنوان برنده اعلام شد. این نتیجه باعث شد که محمد علی انگیزه بیشتری برای بازگشت و اثبات توانایی های خود پیدا کند. مبارزه دوم این دو اسطوره، در سال ۱۹۷۴ برگزار شد و محمد علی در آن با استراتژی و تکنیک های ویژه خود توانست فریزر را شکست دهد. محمد علی در این مبارزه، با سرعت و قدرت ضربات خود، کنترل رینگ را در دست گرفت و توانست فریزر را تحت فشار قرار دهد.
مبارزه سوم آن ها، معروف به نبرد در جنگل، در سال ۱۹۷۵ و در مانیل فیلیپین برگزار شد. این مبارزه یکی از شدیدترین و سخت ترین رقابت های تاریخ بوکس به شمار می رود. هر دو بوکسور از لحاظ جسمانی و روحی در اوج توان خود قرار داشتند و مبارزه تا حد نهایی پیش رفت. محمد علی با استفاده از تکنیک های دفاعی و قدرت استقامت خود، توانست پس از ۱۴ راند طاقت فرسا، فریزر را مجبور به تسلیم کند. این پیروزی تاریخی، به شدت روحیه علی را تقویت کرد و به شهرت او بسیار افزود.
همان طور که گفته شد یکی از مهم ترین دستاوردهای او، مبارزه و فعالیت او در راستای حقوق مدنی و مقابله با تبعیض نژادی بود. او با شجاعت در برابر نابرابری ها ایستاد، موضع گیری های سیاسی و اجتماعی داشت و با سخنرانی ها و اقدامات خود، توجه جهانیان را به مشکلات رنگین پوستان آمریکا جلب کرد. تصمیم او برای خودداری از خدمت نظامی در جنگ ویتنام، به دلیل اعتراض به تبعیض و پایبندی به اصول مذهبی، نمونه ای شاخص از شجاعت و صداقت اخلاقی او بود و جایگاه او را فراتر از یک ورزشکار صرف قرار داد.
محمد علی همچنین در عرصه بشر دوستانه و انسان دوستانه فعالیت های چشمگیری داشت. او به کشورهای مختلف سفر کرد تا به ارائه کمک های انسان دوستانه بپردازد و در زمینه صلح جهانی فعالیت کند. از جمله این اقدامات می توان به سفرهای او کشورهای زیادی اشاره کرد. او با حمایت از آزادی نلسون ماندلا و تلاش های ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی، نقش مهمی در تقویت حقوق بشر و عدالت اجتماعی ایفا کرد.
علاوه بر این، محمد علی به عنوان سفیر صلح و فرهنگ نیز شناخته می شد. او با حضور در برنامه های آموزشی، سخنرانی ها و همکاری با سازمان های بین المللی، پیام های امید، صلح و عدالت را منتقل می کرد و الهام بخش نسل های جوان بود. محمد علی در طول زندگی خود جوایز متعدد بشر دوستانه و افتخارات جهانی دریافت کرد.
پس از امتناع از خدمت در جنگ ویتنام، مجوز بوکس محمد علی لغو شد و او با خطر محکومیت به پنج سال زندان مواجه گردید. او با دفاع از مواضع مذهبی و اعتراض به نابرابری های داخلی آمریکا، در دادگاه های مختلف حاضر شد. نهایتاً در سال ۱۹۷۱، دیوان عالی آمریکا حکم محکومیت او را لغو کرد و محمد علی توانست دوباره به رینگ بازگردد.
مبارزات محمد علی با جو فریزر، از جمله نبرد قرن و نبرد در جنگل، از مهم ترین رقابت های تاریخ بوکس محسوب می شوند.
خیر، او به دلیل بیماری عصبی که داشت فوت شد.
نسیم پاریزه از اعضا گروه زد بازی بود که به دلایلی از آن جدا شد…
مهدی مبارکه با نام مستعار مهدی شیخ یکی از شاخ های اینستاگرام است. وی با…
برای آشنایی با بیوگرافی محسن فروزان دروازه بان استقلال و تراکتور که سایت شرط بندی…
بیوگرافی سوگند سهیلی، خواننده رپ و آر‌اَند‌بی ایرانی | آشنایی با زندگی شخصی، مسیر موسیقی…
بهزاد لیتو خواننده هیپ هاپ و رپ نسل جوان بشمار می آید که سابقه زیادی…
علیرضا جزایری که همه او را به اسم هنری علیرضا جی جی می شناسند، در…
